Wat doe je eigenlijk in zo’n periode dat je nog niet in het lentezonnetje kunt zitten, maar ook geen zin meer hebt om de kaarsen te ontsteken? Sommigen zakken in een diepe winterdip en anderen zoeken een nieuwe hobby. Ik hoorde van een dame uit de straat dat ze van ellende aan een drieduizend-stukjes-puzzel was begonnen. Niet dat ze van puzzelen hield, maar alles was beter dan eindeloos zielige honden filmpjes kijken en zich met de dag schuldiger te voelen waarom ze geen verlaten viervoeter nam. Ze draaide met haar ogen en liep met hangende schouders haar huis in.
Een man met een dikke sjaal liep zijn dagelijkse ronde. We groetten elkaar en keken een moment naar het kabbelende water in de gracht. Alsof ik zijn zus was, begon hij te vertellen. Hij had zich van verveling op Tinder begeven. Na wat dagen heen en weer swipen zag hij zich al dagdromend met zijn nieuwe liefde in een bootje over de gracht varen.
De werkelijkheid was kouder dan dat de buitenthermometer die ochtend had aangegeven. Ze kwam een half uur te laat en terwijl hij strak stond van de dubbele espresso's bestelde ze hees een blond biertje. Dat paste goed bij de kleur van haar kapsel, lachte ze hard.
Grote slokken verdwenen in haar dorstige keelgat. Hij staarde naar de lippenstift afdruk op het glas. Na tien minuten keek ze verveeld uit het raam, bestelde nogmaals hetzelfde en vroeg of hij een kookeiland met ingebouwde afzuigkap had. Hij trok zijn mondhoeken omhoog en keek naar de deur. Eenmaal buiten haalde hij opgelucht adem en besloot om een nieuwe carnavalsoutfit aan te schaffen. Hij zou naar de kapper gaan en zich voorbereiden op wat gescharrel in het zuiden van het land. Lachend liep ik verder. Na weken grauwe motregen brak eindelijk de lentezon door.
Comments