Pruimentaartje

Elza zag zichzelf in de ruit van de intercity en trok haar hoofddoekje recht. Toen ze nog wat haar had, bleef het beter zitten, maar met deze biljartbal gleed het alle kanten op. Misschien kon ze vrijdag op de markt een stugger doekje vinden, of misschien toch een pruik. Wat maakte het eigenlijk nog uit? Ze had besloten om voortaan 1e klas te reizen. De rust deed haar goed en het geld was niet meer belangrijk. Het landschap gleed voorbij. Bomen, huizen, dorpen, koeien. Hoe vaak zou ze deze rit nog maken en moest ze daar naar verlangen of tegenop zien? 

Ze dacht aan het feestelijke pruimentaartje dat thuis op tafel stond. Ze was niet dol op pruimen, maar het kaartje bij de patisserie had haar aan het lachen gemaakt en naar andere tijden gebracht. 

Diep onder de dekens had Herman haar destijds liefkozend “mijn pruimentaartje” genoemd.

...........het hele verhaal kun je straks lezen in mijn nog uit te komen verhalenbundel... Ben je al nieuwsgierig? Laat dan een berichtje achter.