Hun huid is glad als porselein, de bewegingen onnatuurlijk perfect. Geen enkele druppel bloed voedt hun leven en toch lijken ze levendiger dan wij ooit zullen zijn.
Wanneer Thalor een ogenschijnlijk onschuldig incident meemaakt, begint zijn werkelijkheid te kantelen. Zijn omgeving gedraagt zich te voorbeeldig, pijn laat geen sporen na, zelfs zijn hond heeft geen geur meer – en de straten glanzen van smetteloze orde.
Wat menselijk was, verdwijnt. Geruisloos. Genadeloos.
Elders probeert Eirene met haar zus een verleden vol geweld achter zich te laten. In het huis van hun zonderlinge voogd lijkt veiligheid mogelijk – tot ook daar de kille regelmaat van buiten langzaam binnendringt.
De Nieuwelingen is een spannende, filosofische dystopie over ontmenselijking, controle en moreel verzet. In een wereld waarin authenticiteit wordt vervangen door perfectie, blijft één vraag schrijnen:
Als het onvolmaakte verdwijnt – wie zijn we dan nog?