Jacoba, 6 april 1417

Gisteren is gebeurd waar ik al weken voor vreesde. Ik word geen koningin van Frankrijk. Mijn geliefde echtgenoot Jean van Touraine is overleden. In de loop van de week werd hij steeds zwakker totdat hij koortsig in mijn armen overleed. Ik kan het amper bevatten. Zijn kind groeit in mijn buik en hij zal het nooit mogen aanschouwen. Ik moet sterk blijven en hoop op een zoon zodat hij later Holland, Zeeland en Henegouwen kan erven en besturen. De toekomst voor mijn kleintje wordt anders dan dat ik verwacht had. Jean was een fantastische koning en vader geweest wanneer hij de kans had gekregen. Nu moet ik afwachten wie deze rol op zich gaat nemen.

Bij het middageten ving ik al een gesprek op over mijn nieuwe echtgenoot. Mijn toekomst en de graafschappen moeten zo snel mogelijk veilig gesteld worden. Misschien wel mijn gekke neef Jan van Brabant. Eigenlijk wil ik er niet aan denken, hij zou geen goede vader zijn. Jan is erg grappig maar zelf nog een kind. In niets kan hij tippen aan mijn geliefde Jean.