Jacoba, 10 januari 1416

Ik lig op bed. Het nieuwe meisje sjouwt op en neer met dampende emmers water voor mijn bad. Ik voel me vermoeid na de verwarrende gesprekken aan tafel. Vader raakte maar niet uitgepraat over de duistere charlatan die gisteren mijn handlijnen had gelezen. De oude oplichter had gezien dat ik nooit de koningin van Frankrijk zou worden en dat het leven meerdere huwelijken voor mij in petto had. Vader was woest en liet hem buiten de stadspoort gooien. Natuurlijk zei ik dat het allemaal onzin was, want alleen een echte wijsgeer kan de handlijnen lezen. Niet zo’n duister iemand met rattenoogjes en een slechte adem.

Na de dood van de broer van Jean hebben wij ons intensief voorbereid op het koningschap. Wat als ik inderdaad geen koningin word? Jean is 17 jaar en kerngezond, waarom zou hij jong sterven? Ik voel de tranen prikken en schaam me dat ik me zo mee laat slepen. Beter ga ik in mijn lavendel bad liggen en laat daar alle hersenspinsels het rustgevende water in glijden.