Dansles
Bijgewerkt op: 19 mrt.
Nog drie kwartier, dan zou het beginnen. Ik was natuurlijk veel te vroeg vertrokken uit angst dat ik te laat zou zijn, met als gevolg dat ik nu de allereerste was.
‘Zo, jij bent vroeg. Daar is de kapstok en neem vast iets te drinken aan de bar. Heb je al eerder gedanst?’
‘Nee nog nooit’, stamelde ik en liep de zaal in. De reflecties van de discobal, in combinatie met de Weense walsmuziek, hadden in een circustent niet misstaan.
‘Wanneer je zin hebt, kun je de beentjes al los gooien!’, kirde de vrouw van middelbare leeftijd in een te strakke jurk. Ik trok mijn mondhoeken omhoog, bestelde een colaatje, dronk het te snel op, bestelde een nieuwe en tikte met mijn voet de maat van de muziek. Van de zenuwen wrongen mijn ingewanden zich in scherpe pijnlijke bochten. Hopelijk zou ik niet winderig worden.
De rest van het verhaal kunt u lezen in de nog te verschijnen verhalenbundel.