We lopen langzaam terug en Floris helpt me zijn auto in. ‘Schat, het was niet leuk, maar het moest gebeuren en morgen ben je alles weer vergeten. Jij zat ook niet te wachten op een kind’. Ik knik en trek glimlachend het blauwe identificatiebandje van mijn pols. Terwijl zijn ogen op de weg gericht zijn, bekijk ik de online brochure van het driekamerappartement in Madrid. Voor de deur een speeltuin en uitzicht op de rivier. Bij het uitstappen weiger ik zijn hand, streel zacht over mijn buik en zie ons al samen in de stroming spelen.
Jurycommentaar George Leroyprijs 2022:
zeer boeiend en waardevol.
Comments